Het televisieoptreden van Johnny de Mol gisteravond eindigde in een tragedie.

We stoppen niet met spelen omdat we oud worden. We worden oud als we stoppen met spelen. Vraag het Rob Wilhelm en Eddie Zinnemers uit Emmen. Twee zeventigers die samen de provincie doortrekken met verhalen en zelfgeschreven liedjes. ,,Nee, niet alles was vroeger beter.”
Rob Wilhelm (74) en Eddie Zinnemers (70) hebben veel gemeen. Ze wonen in Emmen, werkten tientallen jaren als leidinggevende in het onderwijs en zijn graag bezig met muziek en toneel. Ze kwamen elkaar geregeld tegen, maar nooit ontstond het idee om eens wat samen te gaan doen.
Tot ze elkaar een jaar of vijf geleden troffen op een verjaardagsfeestje van een gemeenschappelijke vriend. ,,Ik vertelde Eddie dat ik was gevraagd om bij een club iets te vertellen over hoe het is als je in Emmen komt wonen. En of dat misschien iets voor Eddie was. Toen zei hij: dat wil ik wel, maar dan moet jij mij bij wat liedjes begeleiden op gitaar.”
Niet lang daarna stonden de heren samen op het podium. ,,Het was ook een onderwerp dat ons aansprak. We komen allebei oorspronkelijk niet uit Emmen. Ik was zestien toen ik van Breda naar Emmen kwam. Mijn vader kreeg in Emmen een baan op het gemeentehuis. We gingen wonen in de wijk Angelslo, in een straat met vrijwel alleen maar mensen die ook van buitenaf kwamen. Met de jongens in die straat trok ik veel op, dus van Drents leren kwam de eerste periode weinig”, zegt Wilhelm.
Zinnemers: ,,Ik was zes jaar oud, een stuk jonger dus. Wij kwamen uit Velp. Mijn vader werkte op de AKU-fabriek in Arnhem en kreeg een goede baan aangeboden bij de AKU in Emmen. We gingen wonen in de volkswijk Emmermeer, midden tussen geboren en getogen Emmenaren.”
Lulletje Rozenwater
Over opgroeien in Emmen als niet-geboren Emmenaar was genoeg te vertellen en het eerste gezamenlijke optreden van Wilhelm en Zinnemers viel in de smaak. Het moest niet bij één keer blijven, daar waren beide Emmenaren het meteen over eens. Samen gingen ze aan de slag om er een uitgebreider programma met verhalen en liedjes van te maken, dat de toepasselijke naam Import Drenten kreeg.
Wilhelm schreef in het verleden teksten en muziek voor schoolmusicals en speelt vanaf zijn pubertijd tot op de dag van vandaag in bandjes. Zinnemers is vooral de man van het cabaret en van het schrijven en het voordragen van teksten. Met het gezelschap Cabaret Zonder Naam trad hij jarenlang op in het theater in Emmen en in allerlei zaaltjes in de streek.
2 Voudt, zo noemde het nieuwe kleinkunstduo zich. De beide Emmenaren waren nog maar kort op pad met hun programma Import Drenten toen de coronacrisis in alle hevigheid uitbrak. Het geven van voorstellingen was maandenlang niet mogelijk. De extra vrije tijd die hierdoor ontstond, werd gebruikt om een tweede programma te maken: Jong Belegen. Later kwam er nog een programma bij over Vincent van Gogh.
,,In Jong Belegen staat de tijd van vroeger en de tegenwoordige tijd centraal”, zegt Wilhelm. ,,We proberen het publiek op een leuke manier een spiegel voor te houden. Over ouder worden en jong blijven. Ik speel een ambitieuze oudere die zichzelf allerlei doelen stelt, terwijl Eddie op het toneel het Lulletje Rozenwater is dat alles maar laat gebeuren en zich nergens meer druk over maakt.”
Angstiger
Over vroeger en nu gesproken, hoe kijkt het duo daar zelf tegenaan? Zinnemers: ,,Vroeger was echt niet alles beter, zeker niet. Maar ik denk dat wij het in onze jonge jaren een stuk makkelijk hadden dan de jeugd van nu. Alles gaat tegenwoordig zo snel en er zijn zoveel prikkels. Als jochie ging ik met vriendjes het Valtherbos in, struinde met hen soms tot aan bijna Valthe aan toe. En ’s avonds na het eten gingen we weer naar buiten, tot het donker werd. Tegenwoordig lijken ouders veel angstiger te zijn. Zonder mobieltje mogen kinderen de straat bijna niet meer op.”
Wilhelm: ,,De druk op kinderen en jongeren om te presteren is in mijn beleving groter dan vroeger.” Zinnemers knikt: ,,Het perspectief op beroepen is ook lastiger geworden. Waar moet je je voor op laten leiden als alles zo snel verandert?”
Maar wat werd er beter? Wilhelm: ,,Jongeren van nu zijn veel meer wereldburgers. Ze reizen meer en makkelijker en ze hebben contacten over de hele wereld. En wat ook goed is, is dat roken steeds minder als normaal wordt gezien. Had je vroeger een feestje, dan stonden de bekers met sigaretten op de tafel en werd er binnen volop gepaft. Niemand vond dat raar, net als roken in de auto op weg naar het vakantieadres met de kinderen achterin. Nu wordt daar door de meeste mensen gelukkig toch wel anders tegenaan gekeken.”
Zinnemers: ,,Ik denk aan de e-bike! Ik ben daar echt dolblij mee. Ik fiets hierdoor zo naar Duitsland of Borger. Met mijn huidige conditie en artrose zou ik dat op een gewone fiets niet zomaar doen. Mijn wereld wordt minder snel klein dan die van mijn ouders en dat is heel fijn.”

Categorieën: Muziek